„Jaką kupować biżuterię” – Słowo od jubilera – Nr. 2.
Słowo nr 2: Jaką kupować biżuterię, czyli informacje o tym na co zwrócić uwagę w czasie zakupów wyrobów ze złota. W tym odcinku „Jaką kupować biżuterię”, będą to podpowiedzi przeważnie dla… panów. To ukłon dla autorów pierwszych komentarzy za które serdecznie dziękuję ! Nie będę pisał o gustach, bo o tym się nie dyskutuje i o budżecie który jak wiadomo jest podstawowym kryterium wyboru zakupu. ALE ! Kupując wyroby ze złota obowiązuje zasada że lepiej nie oszczędzać. Dlatego napiszę o sprawach “technicznych”. Faceci lubią to najbardziej i doskonale zrozumieją. Kupujemy obrączki: Czyli biżuterię na wiele lat, taką… dożywotnią. Polecam złoto Pr 585, zarówno żółte jak i białe, najlepiej znosi długi okres użytkowania. Istotny jest też sposób wykonania takich obrączek o czym wcześniej wspomniałem, powinny być walcowane lub tłoczone, proces ten hartuje (utwardza) złoto. Unikamy odlewanych ( już takie spotkałem), są bardziej miękkie i kruche. To wprawdzie rzadkość ale lepiej spytać sprzedawcę, może wie… Kształt: Tu górę biorą “oczy”, jednak najwygodniejsze są obrączki klasyczne, zaokrąglone od góry, płaskie wewnątrz i z zaokrąglonymi krawędziami. Lekko zaokrąglone boczne krawędzie obrączki łatwiej przesuwają się po skórze, nie “marszcząc” jej. Płaskie wewnątrz, sprawiają że obrączka przylega do skóry i mniej jest narażona na zahaczenie. Taka obrączka może mieć masę 5-6 gr i nie sprawia wrażenia ciężkiej i dużej. Kształt półokrągły górnej części obrączki powoduje że uderzenia ostrych przedmiotów pozostawiają ślad tylko na niewielkiej powierzchni i mniej przeszkadzają w codziennym użytkowaniu ( rys. 1. ). Przy obrączkach płaskich ślad zostaje często na całej szerokości obrączki, również ostrzejsze krawędzie są mniej wygodne w noszeniu. Jeżeli zdecydujemy się na płaskie, to im cieńsze i węższe tym wygodniejsze a boczna krawędź powinna być lekko pochyła ( rys. 2 ). Obrączki soczewkowe są wygodne w zakładaniu i ściąganiu ze względu na swój kształt. Jeżeli obrączki musimy często ściągać, to jest to dobre rozwiązanie. Mniejsza jest powierzchnia styku ze skórą. Ale jest pewien mankament: obrączki takie ustawiają się ukosem przy pracy i wtedy ich jedna z krawędzi unosi się do góry, łatwiej można o coś zahaczyć ( rys. 4 i 5 ). Testem czy dobrze wybraliśmy kształt i wielkość obrączki, jest szybkie ściągnięcie ciasnej skórzanej rękawiczki. Jak obrączka zostanie na palcu to wszystko jest OK. Szerokość: Też ma znaczenie, przy wyborze jaką kupować biżuterię. Wąskie są słabsze ale wygodne, szerokie- efektowne ale skóra pod nimi będzie się “męczyć“. Trzeba znaleźć ten tzw. złoty środek. Z mojego doświadczenia to minimum 3,5 mm ( wtedy obrączka musi być grubsza ) do maksymalnie 5 mm . Złoty środek dopasowuje się indywidualnie do palców, w końcu są dwa i nie zawsze podobnych wymiarów. Dlatego spora część klientów dla których wykonuję obrączki ręcznie, zamawia dwie szerokości ( męska i damska ) przy tym samym wzorze i proporcjach. Obrączki to symbol i ostrzeżenie dla osobników przeciwnej płci a w mniejszym stopniu ozdoba. Nie zastąpi pierścionka i nie “zmuszajmy” jej do takiej roli. I bardzo ważna sprawa przy okazji : Pod żadnym pozorem ( nie ma zmiłuj się !!! ) nie nosimy innych wyrobów, zwłaszcza pierścionków zaręczynowych na jednym palcu z obrączką. Obrączka nie lubi konkurencji, tak jak my. Jest twardsza i wszystkie wyroby bezlitośnie ściera i niszczy. Powierzchnia oddziałująca obrączki jest na całym jej obwodzie, dzięki temu nie widać na niej zniszczeń a pierścionka na małej powierzchni i zawsze w tych samych miejscach o małej powierzchni. Po kilkunastu latach obrączka może odciąć koszyczek. Górna część pierścionka z ornamentem lub kamieniami, od jego szyny. Naprawa może być nieopłacalna, takie naprawy są dość częste. Pewien klient po śmierci żony nosił obie obrączki przez kilkanaście lat na jednym palcu. I wpadł do mnie z pytaniem co się z nimi stało? Były tak starte, że sprawiały wrażenie przeciętej na pół na obwodzie jednej obrączki. Sam nie mogłem w to uwierzyć, że taka ilość złota ( kilka gramów ) została starta na proch. Powierzchnie styku były idealnie płaskie. Panowie ! Jeżeli zauważymy u naszych Pań takie zjawisko, to trzeba jak najszybciej zdjąć i obejrzeć taki pierścionek, najlepiej pod lupą i sprawdzić stopień zniszczeń. Jeżeli niewielkie to przenosimy na inny palec ( nie pytając o zgodę ), jeżeli poważniejsze to potrzebne są konsultacje z doświadczonym złotnikiem, zanim pierścionek się rozleci. Grawer na obrączkach: Jeżeli już to głęboki i wyraźny. Popularne teraz delikatne maty to w większości dekoracja na ślub i miesiąc miodowy. Po roku klienci wpadają z pytaniem czemu tak słabo je widać i czy można to “naprawić“. Można niektóre odtworzyć i wyglądają jak nowe. Ale wtedy musimy od razu ustalić termin następnej wizyty, nie wiadomo jaki będzie czas oczekiwania w kolejce. Jeżeli są ładne i ciekawe grawerowania, czy maty to warto kupować obrączki w których poszczególne płaszczyzny dekoracji są oddzielone liniami ( wgłębienia lub wystające ), lub zróżnicowanymi poziomami samych płaszczyzn obrączki co jest lepsze. Grawer i maty powinny być w zagłębieniach a polerowane płaszczyzny wyżej uniesione, mogą być w różnych konfiguracjach. Będą brały na siebie ścieranie, chroniąc maty i grawer ( rys.7 ). Białe złoto w obrączkach: Niczym się nie różni od żółtego, oprócz koloru. Obowiązują te same zasady co obrączek żółtych. A w obrączkach w których występują oba kolory unikajmy idealnych, równych płaszczyzn ( rys. 8 ). Tam zasada różnicowania poziomów lub oddzielania ich liniami jest wręcz konieczna i miła dla oka ( rys.9 ). Podniszczona i “przepracowana” obrączka dwukolorowa gdzie płaszczyzna obu kolorów jest idealnie równa, będzie już mniej kontrastowa, będzie się zlewać. Trudniej będzie na pierwszy rzut oka zauważyć różnice kolorystyczne. Fajnie zaprojektowane i wykonane obrączki dwukolorowe potrafią ciszyć oko i to przez wiele lat. Masy obrączek: Wiadomo, zależą od rozmiarów. Najczęściej robię obrączki tak między 7 – 10 gr. Taka średnia to około 8 gr. para standardowych obrączek, takie starczą na całe życie. Spotykaną praktyką bywało kiedyś ( nie chodzę zbyt często po sklepach złotniczych więc nie jestem na bieżąco ), robienie obrączek szerokich z wygiętej odpowiednio blachy ( rys 3). Taki łuk pusty wewnątrz na całym obwodzie. Wyglądały efektownie i mało ważyły ale klienci narzekali że ich ostre krawędzie i bardzo wąskie płaszczyzny styku z palcem trochę “męczyły” skórę. Teraz już nie spotykane ale 20 lat
„Jaką kupować biżuterię” – Słowo od jubilera – Nr. 2. Read More »